Carlo Acutis zmarł w 2006 roku w wieku zaledwie 15 lat na białaczkę, jednak jego życie pozostawiło trwały ślad w sercach wiernych. Urodzony w Londynie, wychowany w Mediolanie, od najmłodszych lat odznaczał się głęboką wiarą i niezwykłym stosunkiem do Eucharystii. To on powiedział:
„Eucharystia to moja autostrada do nieba.”
Carlo był również utalentowanym programistą. W wieku kilkunastu lat stworzył wirtualną wystawę dokumentującą ponad 100 cudów eucharystycznych, która od tamtej pory odwiedziła tysiące parafii na całym świecie.
Watykan uznał drugi cud za wstawiennictwem Carla w maju 2024 roku — było to cudowne uzdrowienie 21-letniej Valerii Valverde z Kostaryki po poważnym urazie mózgu. Jej matka modliła się przy grobie Acutisa w Asyżu. Dziewczyna wbrew wszelkim prognozom odzyskała zdrowie. Carlo inspirował nie tylko rówieśników — jego świadectwo doprowadziło do nawrócenia jego hinduskiej opiekunki i przywrócenia wiary jego rodzicom. Tuż przed śmiercią, swoje cierpienie ofiarował „za papieża i Kościół”.
Pier Giorgio Frassati – świętość w działaniu
Pier Giorgio Frassati, zmarły w wieku 24 lat w 1925 r., był aktywnym świeckim dominikaninem, studentem inżynierii i pasjonatem gór. Urodził się w Turynie w rodzinie dziennikarskiej (jego ojciec był założycielem dziennika La Stampa), lecz to nie pozycja społeczna, lecz jego życie w służbie ubogim uczyniło go wyjątkowym.
Frassati od 17. roku życia działał w Towarzystwie św. Wincentego à Paulo, codziennie przyjmował Komunię Świętą, wspierał bezdomnych, żołnierzy i chorych. Jego ostatnia wspinaczka zakończyła się zdjęciem i słowami „Verso l’Alto” – „Ku wyżynom”, które stały się jego duchowym mottem. Zmarł na polio, które prawdopodobnie zaraził się podczas posługi chorym. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1990 roku, Frassati zyskał miano „człowieka Błogosławieństw”.
Wspólna kanonizacja – znak dla nowego pokolenia
Choć pierwotnie planowano oddzielne ceremonie – Carla Acutisa w kwietniu, a Pier Giorgia Frassatiego w sierpniu – po śmierci papieża Franciszka 21 kwietnia 2025 r. Watykan zdecydował o połączeniu uroczystości - 7 września, nabiera symbolicznego wymiaru: świętość dostępna jest zarówno dla współczesnego nastolatka z komputerem, jak i młodego aktywisty z lat 20. XX wieku.
Dwie ścieżki – jedna Ewangelia
Carlo i Pier Giorgio, choć żyli w różnych epokach, pokazali, że świętość nie zależy od wieku, statusu czy epoki. Jeden ewangelizował przez Internet i technologię, drugi – przez służbę potrzebującym i miłość do Eucharystii. Ich wspólna kanonizacja jest nie tylko radosnym świętem Kościoła, ale i mocnym znakiem dla młodzieży na całym świecie, że świętość nie jest abstrakcją – jest możliwa, żywa i potrzebna.