Rodziny Szensztackie i OAZA rodzin (Kościół domowy)

Geneza Ruchu Szensztackiego jest związana z powstaniem w 1914r. w Schonsttat pierwszego Sanktuarium określonego, jako Prasanktuarium. Wszystkie filie powstających sanktuariów na całym świecie są identyczne.

Sanktuarium jest miejscem zadomowienia się, wewnętrznej przemiany i gorliwości apostolskiej.

Ruch Szensztacki jest Ruchem Maryjnym, wstąpienie do ruchu wiąże się z aktem zawierzenia Maryi. Przymierze Miłości z Maryją zawarliśmy w 1984r. w Sanktuarium Wierności w Świdrze.

W dniu 04.06.1988r. zostało poświęcone Sanktuarium Wieczernika w Winowie koło Opola.
Matka Boża nieustannie otwiera Swoje Serce dla pielgrzymów. Przybywamy tam by przeżywać rekolekcje, czuwania wielkopostne, czuwania adwentowe oraz Nabożeństwa Szensztackie.

W swoim mieszkaniu mamy Sanktuarium Domowe. To sanktuarium w naszym domu to miejsce gdzie możemy lepiej przezywać obecność Pana Boga. Jest to miejsce, gdzie konkretnie doświadcza się rzeczywistości Przymierza z Bogiem. To jest miejsce wspólnej (rodziny) i osobistej modlitwy.

Aleksandra i Franciszek


Strona internetowa: Diecezjalne Centrum Ruchu Szensztackiego w Winowie  
.............................................................................................................................................................................................................................................................

Domowy Kościół jest częścią Ruchu Światło-Życie, czyli oazy (stąd też o Domowym Kościele mówi się czasem, że jest to oaza rodzin). Powstał w 1973 roku. Jego założycielem, jak i całego Ruchu Światło-Życie jest Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987), kapłan diecezji katowickiej. Tworząc oazę rodzin oprócz duchowości „oazowej” i nauki Soboru Watykańskiego II, ks. Blachnicki zaczerpnął z francuskiego ruchu Equipes Notre-Dame (ruch ten powstał przed wojną i skupia małżeństwa, które pragną pogłębiać swoja duchowość małżeńską, dar sakramentu małżeństwa w łączności z Panem Bogiem, trwa on do dziś). 

W Domowym Kościele małżonkowie połączeni sakramentem małżeństwa odkrywają i umacniają dar tego sakramentu i poznają, że w małżeństwie i rodzinie jest dla nich droga do Boga, do świętości. Czyniąc to w łączności z Panem Bogiem, zbliżając się do Niego nieustannie, jednocześnie budując swoje małżeńskie i rodzinne szczęście i miłość.

Małżonkowie, którzy należą do Domowego Kościoła wchodzą do kręgu, w którym jest od 3 do 7 małżeństw, które spotykają się raz w miesiącu, w obecności kapłana, aby wspólnie dzielić się radościami i smutkami, modlić się, rozważać Boże Słowo oraz formować.
W naszej parafii Trójcy Świętej są 3 takie kręgi. Opiekę duchową nad nimi sprawuje ks. Krzysztof i ks. Kamil.

Można nas spotkać w pierwszą niedzielę każdego miesiąca na Mszy św. o godzinie 10, którą staramy się nieco ubogacić liturgicznie. Po Mszy świętej w salce parafialnej mamy wspólne spotkanie dla wszystkich zainteresowanych rodzin, nie tylko członków Domowego Kościoła. Przy ciastku i herbatce mamy czas na chwilę wspólnego rodzinnego świętowania, w którym nie braknie też słowa księdza. Staramy się także włączać w życie parafii.

To tylko kilka najważniejszych rzeczy dotyczących Domowego Kościoła. Aby tak naprawdę poznać oazę rodzin, trzeba po prostu przyjść i zobaczyć. To jedna z dróg jaką proponuje Kościół, aby pomóc małżonkom, rodzinie żyć po prostu szczęśliwie, w łączności z Panem Bogiem. Patrząc z własnego doświadczenia, mogę powiedzieć, że naprawdę warto. To wielki dar dla nas, dzięki któremu jesteśmy szczęśliwi z bliskości Pana Boga i własnej miłości.

Natalia i Dawid